Şiirlerim-Mevsim Eylül

Uykuya yaslanmış öylece bekliyor yalnızlığım,
Senin yalnızlığın da bekledi mi hiç
Bir sesi
Bir canı
Bir hâyali...
Bekledi mi zamansız?

Yağmura yakalanmış kedi misali
Gözyaşlarınla kaldın mı
Gecenin ortasında?
Saatler sımsıkı tutunmuşken imkânsıza,
Boğazına bir el yapışırcasına
Nefes alamadığın oldu mu hiç...

Yatağında dönecek yön kalmadığında
Yüreğini ezdiğin oldu mu
Gözyaşı değirmeninde?
Çarşafa bulaşan soğuk terine
Veda etmek istedin mi hiç ansızın...

Kadehlerden taşacak kadar içmek
Ve bir gülümsemeye
Yetmeyecek kadar
Düşlemek
...

Hayalini yarım bırakıp
Aç kalktın mı hayat sofrasından?
Dudağına akmış aşk kanını
Öpesin geldi mi
Özlemle?
Çocukluğundan vazgeçip
Kocaman adam olmayı unuttuğun
Oldu mu hiç senin...

Göğsünü izledin mi her iniş kalkışında
Başı tam burada olmalıydı dediğin?
Saçından gelen buram buram
Kokusunu
Bilememeyi yaşadın mı?
Ya da hiç bilmemiş olmayı istedin mi
En acısı...

Anı kırıntılarını serçelere döküp
Yalınayak
Uyandın mı hiç uykundan?
Bir rüyayı ardında bırakıp
Yazdığın şiire son noktayı
Koydun mu hiç...

Delice severken....

Aslı-10.09.2005/195.